Na podstawie tak zwanej klasyfikacji Coombsa możemy rozróżnić cztery typy reakcji:
(anafilaktyczna) polegająca na degradacji komórek tucznych (mastocytów), zależna od przeciwciał klasy IgE (Immunoglobulina E odpowiedzialna jest za występowanie alergii, np. astmy, kataru siennego, występuje głównie w płucach), reakcje te stanowią ok. 48-50% wszystkich reakcji - występują w kilka do kilkunastu minut po kontakcie z alergenem,
polegająca na niszczeniu krwinek, zależna od przeciwciał klasy IgM (Immunoglobulina M jest syntetyzowana jako pierwsza, w początkowej fazie odpowiedzi na antygen jej stężenie nie jest wysokie i utrzymuje się w ustroju krótko) - reakcje te stanowią ok. 6% wszystkich reakcji,
IgG utrzymuje się w organizmie długo i w wysokim stężeniu, jest więc głównym elementem trwałej odporności organizmu. IgG są w sposób aktywny transponowane z organizmu matki przez łożysko do płodu, zanim więc dziecko rozwinie w pełni własny układ immunologiczny, IgG matki jest dla niego zabezpieczeniem przed patogenami. - 10% wszystkich reakcji,
mediatorem tej reakcji są makrofagi, limfocyty T (szczególną rolę odgrywają w celiakii) - reakcje te stanowią ok. 8% ogółu.
Od roku 2003, mówi się także o typie V – związanym z reakcją autoimmunologiczną. W tym przypadku przeciwciała wiążą się z receptorami na powierzchni komórki, przez co dodatkowo (oprócz aktywowania układu odpornościowego przeciw naznaczonej komórce i układu dopełniacza jak w reakcji typu II) zmieniają sygnał przekazywany do komórki. To może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, w zależności od rodzaju komórek, przeciwko którym takie przeciwciała są skierowane, np. do nadczynności tarczycy.
Najczęściej mamy do czynienia z reakcjami typu mieszanego, gdy u pacjenta zachodzi więcej niż jeden typ reakcji – stanowią one aż 28% wszystkich reakcji immunologicznych.